بهشت آذربايجان

كنار رود ارس در استان آذربايجان شرقي را به حق جايي شبيه بهشت ناميده اند؛ فاصله جلفا تا كليبر و ارسباران  پر از مناظر حيرت انگيز و شگفت آوري است كه ديدنشان شما را به وجد و شعف مي آورد.

اما در ميان روستاهاي اطراف رود ارس با جنگل ها و كوه ها و مناطق حفاظت شده مارال ها، روستاي اشتبين، شگفت انگيز تر از همه به نظر مي رسد. اين روستا از مجموعه سه  آبادي به نام هاي هراس، سياوشان و جعفرآباد تشكيل شده و سابقه تاريخي كهني دارد. آنقدر كه باستان شناسان چندين كتيبه به خط ثلث مربوط به زمان شاه طهماسب صفوي، يك گورستان قديمي و كتيبه هاي مرمرين مربوط به قرن هاي نهم و دهم هجري را در اين روستا شناسايي كرده اند. با اين حال، اگرچه اسناد به دست آمده از سنگ نوشته هاي موجود در روستا تاريخ 843 و 976 هجري قمري را نشان مي دهند، اما به نظر مي رسد معماري موجود در برخي بناها مربوط به دوره اشكانيان باشد.

اگر ابوالقاسم نباتي، عارف و شاعر معروف آذربايجان را مي شناسيد، بايد بدانيد كه او هم در اشتبين به دنيا آمده و به وصيت خود در اين مكان به خاك سپرده شده است. روستايي كه با توليد ابريشم از دير باز به روستاي ابريشمين معروف است و عده زيادي از مردم ساكن در اين روستا به توليد و پرورش كرم ابريشم اشتغال دارند.

خانه هاي روستاي اشتبين معماري بسيار زيبايي دارند و حياط هر خانه پشت بام خانه ديگري است. در هر گوشه از كوچه هاي آن، كارگاه توليد ابريشم به چشم مي خورد و در اين ميان زنان روستا كه لواش تنوري مي پزند نان داغ تازه از تنور درآمده را به شما پيشكش مي كنند.

براي ديدن اشتبين بايد از جلفا بگذريد، روستاي سيه رود، نوردوز (در مرز ايران و ارمنستان)، روستاي دوزال و كردشت را رد كنيد و از سه راهي هراس به روستاي زيباي اشتبين وارد شويد. فاصله اين روستا از جاده اصلي و مرزي سيه رود، خداآفرين حدود 7 كيلومتر است.

در اشتبين وفور نعمت است. انار، انجير، گردو، گلابي، آلبالو، زردآلو، انگور، سماق، زغال اخته، ازگيل، انگور، توت و... در تمام روستا با بهترين كيفيت به بار مي آيد اما به علت نبودن سردخانه و عدم امكان دسترسي آسان به شهر بسياري از اين ميوه ها از بين مي روند.